ဟဇရသ္ အဗ္ဒြလႅာဟ္ဗင္န္အုမရ္ (ရဒိြ) က ဆင့္ျပန္ခ့ဲသည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္ (ဆြလႅ) အမိန္႔႐ွိေတာ္မူသည္။ အသင္တုိ႔အလ်င္ အြမၼသ္တစ္ခုမွာ ပုဂၢိဳလ္သုံးဦး႐ွိခ့ဲသည္။၎တုိ႔သုံးဦးသား အတူတကြ ခရီးထြက္ခ့ဲၾကသည္။ (ဤသုိ႔သြားရင္း ညေရာက္လာေသာ အခါ) စခန္းခ် တည္းခုိရန္အတြက္ ဂူတစ္ဂူထဲသုိ႔ ဝင္ေရာက္ခ့ဲၾကသည္။ ထုိအခုိက္တြင္ ေတာင္ေပၚမွာ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီး တစ္ခု ေလ်ာက်လာၿပီး ဂူဝအား ပိတ္ဆုိ႔သြားခ့ဲသည္။ (ဤအေျခအေနကုိ ၾကည့္ၿပီး ၎တုိ႔သုံးဦးသည္ ဤေက်ာက္ဖ်ာႀကီး ပိတ္ဆုိခံေနရမူမွာ လြတ္ေျမာက္ရန္ အတြက္ မိမိတုိ႔ အသီးသီး ျပဳခ့ဲၾကေသာ ေကာင္းမူမ်ားကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ အလႅာဟ္ (စြဗ္) ထံ ဒုိအာျပဳၾကရန္ တုိင္ပင္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၎တုိ႔ အသီးသီးသည္ မိမိတုိ႔ျပဳခ့ဲၾကေသာ ေကာင္းမူမ်ားကုိ အေၾကာင္းခံ၍ ဒုအာျပဳၾကသည္။
၎တုိ႔အထဲမွ တစ္ဦးသည္ ( အုိ အလႅာဟ္ ) ( အ႐ွင္ျမတ္ သိေတာ္မူပါသည္။ ) ကြၽန္ေတာ္ မ်ဴိး၏ မိဘႏွစ္ပါးသည္ အသက္အရြယ္ အုိမင္းရင့္ေရာ္ေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ မည္သည့္ အခါမွ် ဤမိဘႏွစ္ပါး ထက္ဦး၍ မိမိ မိသားစု ႏွင့္ ကြၽန္မ်ားကုိ ႏုိ႔မတုိက္ခ့ဲပါ။ တစ္ေန႔တြင္ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ ပစၥည္း တစ္ခုကုိ ႐ွာေဖြရင္း အေဝးသုိ႔ ထြက္သြားခ့ဲပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိး အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ မိဘႏွစ္ပါး စလုံးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနပါသည္။ ( သုိ႔တုိင္ေအာင္ ) ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ ယင္းမိဘ ႏွစ္ပါး ေသာက္သုံးရန္ ႏုိ႔ညႇစ္၍ ယူလာေသာအခါ ၎တုိ႔အား မႏႈိးသည္ သာမက ၎တုိ႔ မေသာက္သုံးမီအလ်င္ မိမိ မိသားစု ႏွင့္ ကြၽန္မ်ားကုိ တုိက္ရန္လည္း ဆႏၵမ႐ွိေခ်။ သုိ႔ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ ဤႏုိ႔ခြက္ကုိ ကုိင္းၿပီး ၎တုိ႔၏ ေခါင္းရင္းဘက္ရပ္၍ မိဘႏွစ္ပါး ႏုိးထမည့္ အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ဆုိင္းခ့ဲရာ နံနက္ မုိးလင္းေသာ အခါမွသာ မိဘႏွစ္ပါး ႏုိးလာခ့ဲသည္။ ထုိအခါမွ ညကမတုိက္ရဘဲ က်န္ခ့ဲေသာ ႏုိ႔ကုိ မိမိ၏ မိဘႏွစ္ပါးအား တုိက္ ေကြၽးခ့ဲသည္။ ယာ အလႅာဟ္ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ ဤေကာင္းမႈကုိ အ႐ွင္ျမတ္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ ေစရန္အတြက္ ရည္စူး၍ ျပဳလုပ္ခ့ဲသည္ျဖစ္မႈ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးတုိ႔ ဤေက်ာက္ဖ်ာပိတ္ဆုိ႔ ခံရမႈေၾကာင့္ ခံစားေနရေသာ ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မႈပါဟု ဒုိအာျပဳသည္။
ဤဒုအာေၾကာင့္ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးသည္ အနည္းငယ္ ပြင့္ဟသြား ခ့ဲသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ၎တုိ႔အျပင္ ထြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မပြင့္ဟေသေခ်။
တမန္ေတာ္ျမတ္ (ဆြလႅ) အမိန္႔႐ွိေတာ္မူသည္။ ဒုတိယ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း ယာ အလႅာဟ္ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ ဦးေလး၏ သမီး (တစ္ဝမ္းကြဲ ညီမ) အား လြန္စြာ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးပါသည္။ (တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ၌) ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ မိမိရာပျဖည့္ဆည္းရန္ အတြက္ ဆႏၵထားခ့ဲေသာ္လည္း သူမက အခြင့္အေရး မေပးခ့ဲပါ။ သုိ႔ရာတြင္ တစ္ႀကိမ္ေသာ အခါ၌ မုိးေခါင္းေရ႐ွား ကပ္ဆုိက္ေရာက္လာေလရာ သူမသည္။ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးထံသုိ႔ အကူညီေတာင္းရန္ အေျခအေနသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ လာေလေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးကလည္း သူမအား ေရႊဒဂၤါး (၁၂၀) ေပးရန္အတြက္ အေဖာ္မပါဘဲ တစ္ဦးတည္းလာရန္ စည္းကမ္း သတ္မွတ္လုိက္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိး ေစာင့္ေမွ်ာ္ခ့ဲေသာ အခြင့္အေရးမွာ ဆုိက္ေရာက္လာခ့ၿပီးျဖစ္သည္။ သူမသည္ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိး၏ လက္ခုပ္ထဲေရာက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိး မိမိ၏ ဆႏၵျဖည့္ဆည္းေတာ့မည့္ အခ်ိန္တြင္ သူမက အသင္သည္ ဤအပ်ဳိရည္ကုိ မတရားေသာနည္းျဖင့္ ေခ်ဖ်က္ပစ္ရန္ မလုပ္ေဆာင္သင့္ (အသင္အတြက္ ဟလာလ္ မဟုတ္) ဟု ကြၽန္မထင္ပါသည္ဟု ေျပာဆုိသည္။ (ဤစကားကုိ ၾကားၿပီး) ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ မေကာင္းၾကံေသာ ဆႏၵမွ ေနာက္ဆုတ္လုိက္ၿပီး ေရႊဒဂၤါးမ်ားကုိလည္း ျပန္၍မယူေတာ့ေခ်။ ယာ အလႅာဟ္ အကယ္၍ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ ဤအမႈကိစၥကုိ အ႐ွင္ျမတ္ ေက်နပ္ ႏွစ္သက္ေစရန္ အတြက္ ျပဳခ့ဲသည္ျဖစ္ပါမူ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးတုိ႔အား ဤဒုကၡမွ ဖယ္႐ွားေပး သနားေတာ္မူပါဟု ဒုအာျပဳသည္။
ထုိအခါ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးမွာ အနည္းငယ္ထပ္၍ ပြင့္ဟသြားခ့ဲျပန္သည္။ သုိ႔တုိင္ေအာင္လည္း ၎တုိ႔သုံးဦးသားမွာ အျပင္သုိ႔ မထြက္ႏုိင္ေသးေခ်။
တတိယပုဂၢိဳလ္ကလည္း ယာ အလႅာဟ္ အလုပ္သမားအခ်ဳိ႕ကုိ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိး ငွါးရမ္းေစခုိင္းခ့ဲပါသည္။ ၿပီးေနာက္ လုပ္အားခကုိ မယူဘဲ ထြက္သြားခ့ဲပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ ဤလုပ္အားခေငြကုိ လုပ္ငန္းတစ္ခုတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ၍ လုပ္ကုိင္ခ့ဲရာ အျမတ္အစြန္းမ်ားစြာ တုိးပြားခ့ဲပါသည္။ အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာေသာ အခါ တစ္ေန႔ ထုိအလုပ္သမားသည္ ကြၽန္ေတာ့္ ထံသုိ႔ျပန္လာ၍ အုိအ႐ွင့္ဗႏၵဟ္ ကြၽန္ေတာ့္အား ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိး၏ လုပ္အားခေငြကုိ ေပးပါဟု ေတာင္းရာ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးကလည္း အသင္ျမင္ရေသာ ကြၽန္မ်ား| ကုလားအုပ္မ်ား| ႏြားမ်ား ဆိတ္မ်ား အားလုံးသည္ အသင္၏ လုပ္အားခပင္ျဖစ္သည္။ ဆုိလုိသည္မွာ အသင္၏ လုပ္အားခေငြကုိ ရင္းႏွီး၍ လုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ခ့ဲရာ ဤအက်ဳိးအျမတ္မ်ား အားလုံးကုိရ႐ွိခ့ဲပါသည္။ ဟု ဆုိ၏။ ထုိအခါ ယင္းအလုပ္သမားက အုိ အ႐ွင့္ဗႏၵဟ္ ကြၽန္ေတာ့္အား မက်ီစယ္ပါ ႏွင့္ဟုဆုိရာ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးကလည္း က်ီဆယ္ေနျခင္း မဟုတ္ ေၾကာင္းႏွင့္ အမွန္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ႐ွင္းျပလုိက္သည္။ ထုိအခါ (ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိး႐ွင္းျပၿပီးေနာက္မွာ) ယင္းအလုပ္သမား ကလည္း ယင္းဥစၥာ ပစၥည္းအားလုံးကုိ တစ္ခုမွ်ပင္ ခ်န္မထားဘဲ အကုန္ယူသြားခ့ဲပါသည္။ ယာ အလႅာဟ္ အကယ္၍ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးသည္ ဤအမႈကိစၥကုိ အ႐ွင္ျမတ္ ေက်နပ္ ႏွစ္သက္ေစရန္ အတြက္သာ ရည္စူး၍ ျပဳက်င့္ခ့ျခင္းျဖစ္ပါမူ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးတုိ႔အား ဤခံစားေနရေသာ ေဘဒုကၡမွ ကယ္မေတာ္မူပါဟု ဒုအာျပဳလုိက္ရာ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးမွာ လုံးဝေရြ႕လ်ား သြားခ့ဲသသည္။ (ဂူအဝလည္း ပြင့္သြားခ့ဲသည္) ထုိအခါမွာ ၎ပုဂၢိဳလ္ သုံးဦးစလုံးသည္ ဂူအျပင္ဘက္သုိ႔ ထြက္လာခ့ဲၾကရသည္။
( ဗုခါရီ )
Al-Arakani
No comments:
Post a Comment